De laatsten

Van uitgeverij Clavis mocht ik het boek de Laatsten lezen. Hier ben ik echt super blij mee. Ik had nog nooit gehoord van Isabelle Quinn en was erg benieuwd naar haar schrijf wijzen.

De cover sprak mij het meeste aan het komt ook over èèn met de titel en dat vind ik wel erg bijzonder. Na het lezen van de achterkant kwam ik eral snel achter dat het over Sam gaat die in een mist verdwijnt. Eerste instantie deed het mij heel erg denken aan de film The mist. Maar dat veranderde al snel toen ik het boek begon te lezen. Dit was totaal iets anders. In het begin snapte ik nog altijd niet hoe die mist er in eens was maar ook weer weg was. En waarom waren er zo weinig mensen? Ik zat echt met die vragen in mijn hoofd. Maar de vragen werden gelukkig wel beantwoord. Alleen had ik eigenlijk meer verwacht van het verhaal meer spanning enzo, want dat miste ik best wel.

Gelukkig is het wel een vlotte schrijfstijl je hebt de 154 bladzijdes zo uit gelezen. En aan de ene kant is dat behoorlijk jammer. Net zoals ik al eerder vertelde ik had juist meer verwacht van het verhaal. Hier en daar heb ik eigenlijk wel kunnen lachen vooral om Yvette wat een vrolijk personage. Over Sam heb ik eigenlijk niet veel te zeggen, meestal heb ik een groot hekel aan om uit een jonge/man te lezen maar nu vond ik het helemaal niet zo erg. En daar ben ik eigenlijk best tevreden mee nu wil ik vaker vanuit een jonge/man gaan lezen!

Zoon haat lezen en toch vond hij dit beste boek ooit, dus aanrader !

Heel goed boek, heel tevreden van. Ook leuk voor mensen die niet van lezen houden (ikzelf)

Vlot leesbaar en spannend boek.
In de stijl van "De weg" van Cormac McCarthy.
Aanrader!

Met dank aan de uitgever voor het toesturen van dit recensie-exemplaar.

Het verhaal gaat over de vijftienjarige Sam. Als hij op een winteravond een pizza gaat halen, wordt hij ineens overvallen door een zeer mysterieuze, dichte mist. Als de mist optrekt, lijkt het wel alsof iedereen verdwenen is. De paar overlevenden die er nog zijn, lijden allemaal aan een vorm van krankzinnigheid. Ook Sam lijkt daar last van te hebben, zijn hersenen zijn in kauwgom veranderd en hij kan nauwelijks denken. Toch laat hij het er niet bij zitten. Wat is er aan de hand? Mensen verdwijnen toch niet zomaar? Waarom kan hij zich dingen niet meer herinneren? Hij gaat op zoek naar zijn moeder, zijn huis en het antwoord op zijn vragen. Dit is niet geheel zonder risico. Samen met Harry en Yvette, twee van de overlevenden, zoeken ze naar antwoorden.

Het verhaal leest erg snel .Vanaf de eerste pagina wordt je meegezogen in een vreemde, dystopische wereld waarin krankzinnige mensen de enige overlevenden lijken te zijn. Je wilt weten waar die mist vandaan komt en wat er aan de hand is .Het is duister, beangstigend en tegelijk ook heel bijzonder.

Je kan je meteen inleven in Sam, die ondanks alles zijn hoofd koel probeert te houden en zich niet uit het veld laat slaan. Ook Harry is een karakter waar ik me in kan verplaatsen. Hij komt betrouwbaar en menselijk over.

Het verhaal bevat naast spanning ook de nodige humor. Een paar keer moest ik lachen om opmerkingen van Yvette. Het boek is chronologisch opgebouwd en de hoofdstukken zijn vrij kort. De opbouw naar het plot is goed. Het eind zelf is absoluut niet voorspelbaar, integendeel. Dit zie je niet aankomen.

De coverfoto vind ik goed gekozen, deze past precies bij de sfeer van het verhaal.

Het enige minpunt aan het boek is dat het naar mijn idee te kort is ( 150 pagina’s) .

5 sterren.

Het verhaal begint met een spannend en mysterieus proloog, dat zich in de winter van 1869 afspeelt. Vanaf hoofdstuk 1 speelt het verhaal zich af in het heden. Sam is op een winterse avond onderweg naar een pizzeria omdat zijn moeder moet overwerken. In deze pizzeria gebeurt plotseling iets vreemds. Het lijkt alsof er een dichte mist optrekt. Sam ziet niets meer en strompelt blindelings naar buiten en verliest het bewustzijn. Hij wordt wakker in een witte, koude wereld en kan zich buiten zijn naam en een paar vage beelden niets meer herinneren. Denken gaat moeizaam. Het enige dat Sam weet, is dat de mist deze situatie veroorzaakt heeft. Hij ontdekt dat in deze “wereld” niets functioneert: tv, telefoon, radio… . Sam is niet van plan om zomaar op te geven en is vastbesloten zijn moeder terug te vinden.

Mening/conclusie: het verhaal is in de ik-vorm geschreven, wat ik persoonlijk altijd prettig vind lezen, omdat ik me dan meer betrokken voel bij het verhaal, ik zie het door mijn eigen ogen gebeuren.
Het verhaal leest prettig en vlot. Taalgebruik is vrij eenvoudig, het is een YA voor de jongere lezer. Maar ook voor een volwassen lezer is het een aantrekkelijk verhaal en leest het zeer prettig. Ik bladerde er even in om een indruk te krijgen, wat er in resulteerde dat ik het gehele boek in één keer heb uit gelezen. Hoofdpersoon Sam is goed uitgewerkt. Hij is een rationeel denkende jongen en blijft oplossingen zoeken voor alle problemen die hij tegenkomt. Er zit een goede, stijgende spanning in het verhaal. Je vraagt je met regelmaat af waar Sam toch terecht is gekomen en wie al die mensen zijn, die zich zo vreemd gedragen. Als je uiteindelijk achter de waarheid komt, is deze angstaanjagender en volledig anders dan je je had kunnen voorstellen.

Enige minpunt: jammer dat het boek maar 154 pagina’s bezit, ik had nog graag wat langer in die vreemde wereld willen ronddwalen.

Aangenaam verrast door het verhaal: “De Laatsten” krijgt van mij 4 sterren.

Jeanine Feunekes-Both
Recensente De Perfecte Buren.