Van het hart

Geschreven bij Van het hart

Van het Hart Inge van der Krabben
Paperback 255 bladzijden
Uitgeverij Luitingh-sijthoff

Ik heb deze roman met veel belangstelling. Een "luchtige" roman over rouwverwerking.
We maken kennis met therapeute Sonja en het verhaal gaat om de 75 jarige Mies Goed hart. Op aanraden van haar zoon gaat ze deelnemen aan rouwverwerking in groepsverband. Samen met een groepje wildvreemden. Hugo de huiler, het meisje Kat met de pandaogen, het stille echtpaar Kees en Ina en de flirterige weduwe Constante.
Een ieder met haar, zijn eigen verhaal.

Het boek is verdeeld in 9 hoofdstukken, uiteraard met het begin Kennismaken. We maken kennis met de deelnemers en waarom men deel neemt aan de groep.

Mies, twee jaar weduwe , zag het niet zitten, maar wilde ook wel weer verder met haar leven en na een paar gesprekken komt ze erachter dat het toch wel meevalt, sterker nog, zou zo een groep ook niets voor haar zoon zijn.

De auteur heeft de karakters van de deelnemende groep, therapeute Sonja en de zoon van Mies, Willem en kleinzoon Joep goed uitgewerkt. Zelfs de overleden man van Mies, JP, leren we kennen.

Eén roman die zeker zal bijdragen aan rouwverwerking. De auteur zegt zelf dat het luchtig is geschreven. Maar heeft zeker diepgang, uit die diepgang wordt meer duidelijk. Het is niet simpel je gedachten op papier te zetten als deelnemer aan de rouwgroep. Of andere opdrachten uitvoeren.
We leren zo de problemen inzake de rouw kennen en hoe ga je verder.

Er ontstaan ook andere momenten met elkaar buiten de groep om. Menselijke gebeurtenissen, verrassingen, naast de herkenning van verdriet, verlies en troost.

Inge stelt, Is er leven na de dood? Het antwoord is JA !

Prachtige indrukwekkende roman over rouwverwerking luchtig geschreven met veel diepgang.

Geschreven bij Van het hart

Van het hart van Inge van der Krabben mogen lezen. Whow wat een mooi boek.
Tijdens het lezen liepen er tranen over mijn wangen van de emoties die bij mij boven kwamen.
Ook veel gelachen om hoe de groepsleden leren om met elkaar en hun emoties om te gaan.
Dit boek is een aanrader voor iedereen, vele lessen en inzichten.

De roman ‘Van het hart’ is een prettig geschreven verhaal. De thema’s die hierin verwerkt zijn gaan onder anderen over rouw, veerkracht en echte vriendschap. “Van het hart” is luchtig van toon en met de nodige humor geschreven.
We leren Mies Goedhart kennen, een 75-jarige weduwe, die zich aansluit bij een rouwgroep. Mies kent geen van haar lotgenoten, maar het ijs is al snel gebroken. Ze hebben gemeen dat ze een geliefde zijn verloren, willen leren omgaan met hun rouw en weer grip willen krijgen op hun leven. Er wordt tijdens de bijeenkomsten samen veel gepraat, gelachen en gehuild. Er ontstaan mooie vriendschappen en Mies krijgt zelfs weer vlinders in haar buik van weduwnaar Hugo. De groepsleden maken ook buiten de samenkomsten om plezier, ondanks dat ze heel verschillende persoonlijkheden zijn. Het mooie is dat iedereen rouwt op zijn of haar eigen manier, er mag zijn met zijn of haar eigen verhaal. Of je nu wilt of niet: je gaat een beetje van de personages houden. Ik werd als lezer helemaal meegenomen in hun verhaal.
Voor mij was Inge van der Krabben een nieuwe auteur. Ze beantwoordde vragen van lezers tijdens de online leesclub over haar nieuwe boek “van het hart’. Van der Krabben kan geanimeerd vertellen en nam uitgebreid de tijd voor ons. Ze vertelde o.a. hoe ze voorafgaand aan het schrijven van deze roman research heeft gedaan en welke onderwerpen ze verwerkt in haar romans.
‘Van het hart’ is een met zorg en aandacht geschreven verhaal, dat merkte ik aan alles. De omslag is ook passend bij het onderwerp van deze roman. Ik was zo geboeid door het verhaal, dat ik het achter elkaar heb uitgelezen. Ik hoop op een vervolg, want ik wil zo graag weten hoe het nu verder gaat met Mies en haar vrienden.

Inge van der Krabben debuteerde met Tot waar we kijken kunnen (genomineerd voor de Hebban Debuutprijs). Daarna volgde de roman In je dromen ga jij. Ze woont in Utrecht waar ze ook werkt als schrijfdocent en blogger.
Van het hart is haar derde roman.

In Van het hart volgen we de vijfenzeventigjarige Mies Goedhart die nog steeds de plotselinge dood van haar man, inmiddels twee jaar geleden, niet goed verwerkt heeft.
Ze wordt ook geplaagd door schuldgevoel waardoor dat verwerken moeilijk is.
Op aandringen van haar zoon sluit Mies zich met de nodige sepsis en tegenzin aan bij een rouwgroep.
Tot haar verbazing vindt Mies er troost, steun en nieuwe vriendschappen.
Zelfs een nieuwe liefde lijkt niet uitgesloten.
Met haar zoon gaat het echter minder goed.

Van het hart leest door de makkelijke schrijfstijl van Inge van der Krabben ontzettend vlot.
Vanuit de ogen van Mies volgen we het verhaal, haar vroegere jeugd en haar volwassen leven waardoor we het personage Mies in ons hart sluiten.
Op een integere en geloofwaardige manier heeft de auteur dit boek over rouw geschreven.
Door de nodige humor wordt het echter niet te zwaar.
Het is fictie maar de personages en de gebeurtenissen zijn zo herkenbaar neergezet dat je dat vergeet en ze als het ware voor je gaan leven.
Op een mooie manier wordt het thema rouw en vriendschap weergegeven.
Na het mooie In je dromen ga jij, dat ik gelezen heb was dit een totaal ander boek maar weer eentje die voor de nodige mooie uurtjes zorgde.
Dus zeker een aanrader.

“Een boek met een boodschap; “Alles draait om liefde, liefhebben, verliefd worden, houden van, verlaten worden, en verliezen” Inge laat al deze aspecten naar voren komen in een ontroerend verhaal. Herkenbaar en leerzaam”

Twee jaar na het plotselinge overlijden van haar man JP vindt de zoon van de vijfenzeventigjarige Mies het hoog tijd dat zij haar leven weer oppakt en stuurt haar naar een rouwgroep. Samen met vijf andere personen legt zij daar haar verdriet en gevoelens bloot, kan dit haar helpen om haar leven weer op te pakken? Rouw verbindt, wanneer blijkt dat de mensen uit haar groep Mies een heel andere kijk op haar leven na de dood van JP weten te geven.
“Er is een verbinding tussen verliezen en groeien. Je verliest iets en er komt iets anders voor terug. ‘Ja pijn’; zei Mies ‘Zeker’; zei Sonja.’ Pijn en verdriet, en dat is klote. En al voelt het nu niet zo, voelt het heel lang niet zon, er komt een moment waarop je merkt dat het je meer brengt dan alleen pijn en verdriet.”
Een verhaal met een diepere laag
Inge van der Krabben heeft al meerdere prachtige romans op haar naam staan, met Van het hart, snijdt zij een algemeen probleem aan, wat te doen wanneer iemand overlijdt, pak je de draad van het leven meteen weer op zwelg je in verdriet of doe je of je neus bloed en steek je je kop in het zand? Alle fases van rouw komen in dit boek naar voren, ook laat de auteur zien dat de fases door elkaar lopen en dat je wordt heen en weer geslingerd tussen verdriet, kwaadheid, schuldgevoel, dit weet van der Krabben goed te verwerken in haar verhaal over Mies, wat naast dat het heel herkenbaar is ook enorm ontroert. Inge wil wel degelijk iets vertellen met haar verhaal, het raakt me omdat het zo herkenbaar is, de lezer krijgt als ware een kijkje in zijn of haar eigen leven/ gevoel. Het verhaal is ontroerend en met meerdere karakters bouw je vanzelf een vertrouwelijke band op, het zouden je vrienden kunnen zijn. Door het herkenbare karakter weet Inge je te raken, een kijkje in je ziel want gaandeweg het lezen zal bij menigeen een belletje gaan rinkelen, het zet je aan tot nadenken over je eigen leven je eigen gevoel en hoe je dit mag uiten en uit!
Tranen
Het verhaal leest vlot en je zit al snel in een leesflow waarbij je veel empathie opwekt voor de karakters in het boek, je leest het verhaal vanuit Mies en zij zal al snel je hart stelen. Van het hart is een verhaal welke zo dichtbij de waarheid ligt, Inge van der Krabben heeft een goede research gedaan en weet de vinger op de gevoelige snaar te leggen. Mijn complimenten met deze roman laat van der Krabben maar weer eens zien waar toe zij instaat is, Van het hart is meer dan een roman alleen. Wanneer je het leest begrijp je wat ik bedoel, met de tranen over mijn wangen sloot ik het boek “in Liefde!”

Mies is 75 en heeft twee jaar geleden haar man JP verloren. Het gebeurde plotseling en Mies lijkt er maar geen grip op te krijgen. Op aandringen van haar zoon Willem - met wie het eigenlijk ook helemaal niet goed gaat! - gaat ze bij een rouwgroep. Haar eerste indruk van de andere deelnemers is bijna arrogant te noemen. Ze geeft ze meteen bijnamen: Hugo de Huiler, pandabeer Kat, vleermuis Constance en stille Kees en Ina, allen onder leiding van serene Sonja.
Al gauw ontdekt Mies dat ze meer gelijkenissen heeft met de andere leden dan ze had verwacht. Er ontstaan nieuwe vriendschappen, nieuwe mogelijkheden, nieuwe kansen. En zelfs een nieuwe liefde?

Van het hart is een prachtige roman, niet alleen over rouw, maar juist ook over de kracht van vriendschap. Het boek spaart je niet. Leg de tissues maar klaar. Tranen met tuiten, van verdriet, maar ook van blijdschap! Inge van der Krabben neemt je mee op reis langs allerlei vormen van verlies en rouw, van diep verdriet en schuldgevoel. Maar er blijft ook altijd een sprankje hoop. Je voelt je misschien schuldig of verdrietig, maar je bent het niet. Er is nog zoveel meer om voor te leven, om dankbaar voor te zijn, zelfs na een groot verlies.
Op die manier schrijft Van der Krabben zowel een hartverscheurend als een ontzettend lieflijk verhaal. Toegankelijk voor iedere lezer, doordat de rouwgroep bestaat uit mensen van verschillende achtergronden en leeftijden. En het mooiste vind ik nog wel dat het leven op je 75e dus niet voorbij hoeft te zijn. Goed werk, Mies, je hebt nog zoveel om voor te leven!

Ik won dit boek via Facebook en wist dus niet helemaal wat me te wachten stond. Ja, het thema was me bekend, maar ik kende schrijfster Inge van der Krabben nog helemaal niet. Ik was dan ook blij verrast toen ik op de allereerste pagina las dat het boek zich afspeelt in Breukelen. Mijn woonplaats! Een feest van herkenning werd het dus! En of dat nog niet genoeg was... Mies en JP leerden elkaar kennen bij De IJzeren Man in Vught! Vught! Waar ik vlakbij opgroeide! Dat creëerde een verbondenheid met het boek en de auteur die ik niet snel zal vergeten. Ik zal dan ook zeker haar eerdere werken In je dromen ga jij en Tot waar we kijken kunnen gaan lezen!

In Van het Hart schetst Inge van der Krabbe het leven van de 75-jarige Mies. Na het overlijden van haar man JP is Mies blijven steken in de rouw en neemt ze op aandringen van haar zoon deel aan een rouwgroep. Op dat moment begint een proces van vallen en opstaan en neemt haar leven een flinke wending. Het verhaal is geschreven in begrijpelijke taal en heeft een luchtige toon met zoetsappige trekjes. Toch weet Van der Krabben diepere innerlijke lagen lichtjes te beroeren en zo haar lezers emotioneel te raken. De rouw wordt geserveerd met een glimlach en een traan.

‘Onthoud dit goed oma, de blaadjes komen vanzelf weer aan de bomen’

Middels haar personages beschrijft de auteur op toegankelijke wijze welke fases rouwenden in hun proces doormaken. Ze beschrijft hun gevoelens van eenzaamheid en laat zien hoe juist het samen verwerken van het verlies in een rouwgroep kan leiden tot verbinding. Door het delen van lief en leed ontstaan nieuwe vriendschappen en openen zich deuren die naar nieuwe levenservaringen leiden en onverwachte mogelijkheden bieden.

Het gehalte Feelgood is hoog. Naast de vertederende kleinzoon is er het geworstel van Mies met haar gevoelens voor een medegroepslid en de daaruit voortvloeiende jaloezie. Dat is wat cliché maar het werkt. Het verhaal is aangrijpend en dat komt mede door de symboliek waarmee de schrijfster emoties en innerlijke processen weergeeft. De tulpenboom waar de letters van de overleden JP en Mies in staan gegrift, is daar een treffend voorbeeld van. Steeds weer komt de boom terug in het groeiproces van Mies.

‘En lang nadat zij en haar nakomelingen vertrokken waren zou hij er nog staan, op dezelfde plek, opgebouwd volgens de regels van de natuur, zijn geschiedenis besloten in de ringen van zijn jaren, zijn littekens. Al het lijden, al de liefde, weerstaan en doorgekomen’

De laatste vijftig pagina’s zijn hartroerend. Telkens weer drupten de waterlanders op de slinkende pagina’s. Bovenstaand citaat en ook de scène waarin Mies haar hervonden schildertalent aanwendt zijn daar verantwoordelijk voor. Beiden zijn aangrijpend ook al zag je de scène over het schildertalent al van verre aankomen. Het is een compliment voor een schrijver wanneer deze emotionele snaren weet te raken en wat dat betreft is dit boek geslaagd.

Het is jammer dat Mies soms afdrijft van de werkelijkheid en daar en passant ook de lezer in meeneemt. Die moet vervolgens zoeken waar Mies van de werkelijkheid teruggaat naar haar herinneringen. Dat gebeurt bijvoorbeeld tijdens een autoritje met haar zoon en kleinzoon. Onderweg gaat ze terug naar de herinneringen aan een ritje met JP. De overgang is niet duidelijk waardoor meerdere herleespogingen noodzakelijk zijn om het verhaal te blijven volgen. Hoewel dit het geestelijke proces van Mies aanschouwelijk maakt, haalt het de lezer uit de leesflow.

Van het Hart van Inge van der Krabben maakt het rouwproces van nabestaanden aanschouwelijk en toegankelijk zonder moeilijke woorden. Het is heel herkenbaar voor iedereen die treurde om verloren geliefden. Voor een liefhebber van het Feelgood genre is dit boek niet te versmaden. Lust je je rouw liever wat rauwer en wil je verder de diepte in, dan is dit niet helemaal jouw cup of tea.

Als de 75 jarige Mies Goedhart plotseling haar man J.P. verliest stort haar leven in. Heel haar huwelijk heeft in dienst gestaan van haar man en nu is dit van de ene op de andere dag weggevallen.
Zij twijfelt aan zichzelf, heeft zij wel goed genoeg voor hem gezorgd, is het toch soms haar schuld. Niets in het leven heeft nog zin voor haar, op het oppassen op haar kleinzoon Joep na.
Haar enige zoon Willem is zo bezig met zijn eigen verdriet dat beide elkaar niet vinden en kunnen helpen in deze moeilijke tijden
Dan op lang aandringen van haar zoon gaat zij naar een rouwverwerkingsgroep. Al deze mensen in de groep hebben een dierbare verloren en worstelen daar nog steeds mee.
De therapeute Sonja laat de groep, huilen, lachen, vertellen, boos zijn met de boodschap dat niets raar of gek is.
Het antwoord van Sonja op de “ waarom “ vraag waar iedereen mee zit is : Ik bergrijp de waarom vraag wel, want wij willen antwoorden, maar misschien is het tijd om jezelf een andere vraag te stellen: niet waarom is het gebeurd, maar hoe kan ik verder met het gebeurde.

Langzamerhand beginnen de deelnemers in de groep hun rouw een plekje te geven, krijgen mensen steeds meer oog voor elkaar en er ontstaan vriendschappen. Na afloop van de therapie zijn alle deelnemers er van overtuigd dat er voor hen nog leven is na het verlies van een dierbare.
Er spelen een aantal thema’s in dit boek, rouw, verlies, zorg en liefde. Het is aangrijpend en ontroerend en de auteur heeft dit alles heel integer en met veel inlevingsvermogen beschreven.
Er staan prachtige quotes in het boek die je als lezer doen nadenken. Kortom een juweeltje dit boek.

Nadat de gepensioneerde Mies haar man verliest slaagt ze er niet in het verdriet een plaats te geven en terug van het leven te genieten. Met tegenzin en op aanraden van haar enige zoon schrijft ze zich in voor een rouwgroep.

De auteur schrijft zacht, beeldend en respectvol. Ondanks dat het thema over rouw en verdriet gaat ligt het niet zwaar op de maag. Ze slaagt er in om een humoristische en luchtige noot toe te voegen, ook al gaat ze het verdriet op zich niet uit de weg.

Het boek bevat eveneens mooie zinnen die blijven hangen.

“Het gevoel van iemand, de nabijheid, het veilig vertrouwde – dat miste je het meest.”

“Het zou anders een hoop ellende schelen in de wereld als we in onze relaties niet zo afhankelijk waren van elkaar. Zonder verwachtingen elkaar laten zijn.”

Door de mooie dialogen en de interactie tussen de verschillende leden van de rouwgroep geeft de auteur toch een zekere diepgang aan het boek.

Dit derde boek van Inge van der Krabben heeft je in het eerste hoofdstuk meteen te pakken. Je wilt door lezen. De schrijfstijl is mooi en heel vlot. Ondanks het onderwerp was het een plezier om te lezen.