Het lied van de geesten roman

'Het lied van de geesten' speelt zich af in de hedendaagse Mississippi-delta en vertelt het verhaal van de dertienjarige Jojo (Joseph), zijn zusje Kayla (Michaela) en hun verslaafde moeder Leonie.
Leonie is alles behalve een rustpunt in hun leven; ze heeft handjes die tamelijk los zitten en weet met zichzelf geen raad. De zorg voor beide kinderen ligt voornamelijk bij de ouders van Leonie: Granpa en de inmiddels doodzieke Grandma.
De overleden broer van Leonie is als geest steeds bij haar.
Het leven valt niet mee in Mississippi en zeker niet als je een zwarte moeder en een blanke vader hebt.

Het verhaal begint op de dertiende verjaardag van Jojo.
'Het lied van de geesten' laat zien dat je in dat stukje van de VS als zwarte erg dankbaar moet zijn dat je nog in leven bent. Er is maar weinig voor nodig om dat te veranderen...

"Maar ik wist dat dit haar huisje was, en als het erop aankomt ben ik zwart en is zij blank, en als iemand ons hoorde bakkeleien en de politie zou bellen, draaide ik de bak in. En zij niet. Beste vriendin of niet."

Als Jojo’s (blanke) vader vrijkomt uit een gevangenis in het noorden van de staat besluit Leonie dat ze hem gezamenlijk op moeten gaan halen om op die manier haar liefde voor hem te laten blijken. Het wordt een echte roadtrip.
De Parchman gevangenis is een groot onderdeel van het verhaal. Dit is een oord waar Mississippi zich voor moet schamen. Hier is slavernij nog een feit.

De reis is alleen mogelijk door het smokkelen van drugs door Leonie en alsof dat niet genoeg spanning met zich mee brengt is de kleine Kayla hartstikke ziek en reist er een geest mee terug met het gezin.
Wanneer het gezin aangehouden wordt door de politie, voel je de angst. Het zou zomaar realiteit kunnen zijn dat ze vermoord worden door deze 'handhavers van de wet' en er zou werkelijk geen haan naar kraaien.

Granpa vertelt veel verhalen aan Jojo over hun verleden; hierin is vooral slavernij een onderwerp, maar ook het geloof in het leven.
Granma leert haar nakomelingen vooral over de werking van planten en kruiden en ook over de geesten die hen omringen.
Het verhaal wordt afwisselend verteld door Jojo, Leonie en Richie. Richie is de geest van een overleden kind dat ook in de Parchman gevangenis zat en daar gemarteld werd door de bewakers.

Vooral de vanzelfsprekendheid van handelen door de blanken vervulde me met afgrijzen.
De mystiek van het deltagebied is duidelijk voelbaar door de meeslepende toon waarop het verhaal verteld wordt.
Omgeven door de rauwheid van de gebeurtenissen komen de personages werkelijk tot leven en is het verhaal niet alleen maar droevig, maar zie je ook de kleine lichtpuntjes die er voor iedereen zijn.

Pluspunt van dit artikel: goede kwaliteit